نکن، نرو، بپا نیوفتی، دست نزن جیزه، بشین بچه، دهنت نسوزه، قورتش نده، داد، فریاد، اخم، تشر و هیچ کلمه دیگری باعث توقف این موجود هوشمندِ در حال آپدیت نخواهد شد، حتی اگر به قیمت صدمه و آسیب دیدگی اش باشد. این خصلت از پر قنداق نهادینه شده است در ذات انسان.
اما از یک جایی به بعد در چشم دیگران بزرگ می شویم و صفات عاقل و بالغ را یدک می کشیم و به غلط انتظار دارند تا هرگز مرتکب اشتباه نشویم. دائم توصیه می شویم که تجربیات گذشتگان و انسانهای موفق را سر مشق قرار دهیم، گویی که دیگر در این دنیا چیزی برای کشف کردن و تجربه کردن نمانده و تمام تپه ها را گذشتگان در نوردیده اند. الگو برداری از سیره و سنت، منش و رفتار و علم و تجربه گذشتگان و بزرگان کار خوبیست و راهگشاست، اما پایان راه این موجود هوشمند در حال آپدیت نیست.
همانطور که یک کودک برای طی مراحل تکامل عقل نیاز به لمس کردن و فرو کردن هر چیزی در دهانش دارد یک انسان عاقل نیز برای زندگی کردن و لذت بردن از جهان پیرامون نیاز به کسب تجربیات جدید و لمس واقعیتهای کشف نشده و دست دراز کردن برای آرزوهای بلند دارد، حتی به قیمت ساییده شدن دهانش.
20 آذر 1392
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر